ภาพประกอบโดย vecteezy.com สมัยหนึ่งพระพุทธเจ้าประทับอยู่ที่วัดเชตวัน สาวัตถีปรารถนาจะเทศนาธรรมนุคาสูตร มีเรื่องเล่าในสมัยก่อนว่า… กาลครั้งหนึ่ง พระโพธิสัตว์ประสูติเป็นหงส์ มีหงส์ 90,000 องค์อาศัยอยู่บนภูเขาจิตกุฏ วันหนึ่งเชิญหงส์ไปกินข้าวสาลีในสระน้ำ เขาอิ่มแล้ว ในตอนเย็นเขาบินกลับขึ้นไปบนภูเขาชิตคุตผ่านเมืองพาราณสี ขณะนั้นกษัตริย์เมืองพาราณสีเห็นว่าหงส์กำลังโบยบินอยู่ต่อหน้าหงส์ จึงบอกอามาตว่า “หงส์นั้นคงเป็นราชาหงส์เหมือนพวกเรา” หงส์เกิดมาในความรัก เขาถือดอกไม้หอมและประโคมดนตรี พญาหงษ์เห็นพระราชายืนมองดูพระองค์ หงส์ถามต่อว่า “องค์ชายบูชาเราเพื่ออะไร?” เมื่อหงส์ตอบว่า “เขาขอเป็นเพื่อน พระเจ้าข้า” ทรงผูกมิตรกับกษัตริย์แล้วเสด็จหนีไป วันหนึ่งเสด็จไปสวนหลวง งานเลี้ยงเชิญหงส์ให้บินไปสระอโนดาต ใช้ปีกข้างหนึ่งตักน้ำ อีกด้านหนึ่งโรยแป้งที่หลวงปู่บิน กลับมาที่ภูเขาชิตะคุตตั้งแต่วันนั้น พระราชาทรงนึกถึงชวนหงษ์คิดว่า “สหายของเราจะมาวันนี้” ในเวลานั้น Chuan Hong มีพี่น้องสองคน พวกเขาคุยกันถึงวิธีการบินต้านดวงอาทิตย์ เชิญหยุดหงส์ไม่ให้ฟัง เช้าวันหนึ่งพวกเขารวมตัวกันที่ยอดเขายุคันธร เมื่อชวนฮองไม่เห็นสองพี่น้องเขาก็ตามขึ้นไปบนยอดเขายุกันทร เมื่อพระอาทิตย์ขึ้นเท่านั้น หงส์ทั้งสองจึงบินขึ้นไปพบดวงอาทิตย์ ชวนฮองก็บินไปพร้อมกับสองพี่น้อง น้องคนสุดท้องบินเพียงไม่กี่เผ่าพันธุ์ และตอนดึกเท่านั้นที่เขาไม่สามารถบินหนีไปได้ ชวนฮองพาเขาไปที่ภูเขาจิตกุฏ ยกให้หงส์บินกลับหนองกลาง หนองกลางบินออกตอนเที่ยงหมดแรงบินต่อไปไม่ได้ ชวนฮองพาเขาขึ้นไปบนภูเขาจิตกุฏเช่นเคย ขณะนั้นดวงอาทิตย์อยู่กลางท้องฟ้า Chuan Hong คิดจะลองใช้กำลังของตัวเอง ขึ้นเครื่องบินเที่ยวเดียวเพื่อไปขึ้นยอดเขายุคันธรและบินตรงไปยังดวงอาทิตย์ บินไปกับดวงอาทิตย์ บ้างอยู่ข้างหน้า บ้างอยู่ข้างหลังดวงอาทิตย์ เมื่อไม่เกิดประโยชน์ก็บินไปเมืองพาราณสีไปเฝ้าพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชบรมนาถบพิตร (หน้าต่าง) พระราชาทรงทราบว่าสหายหงส์มาถึงแล้ว สั่งให้ตั้งกระทะทองคำให้พญาหงษ์ถือและกล่าวว่า “พญาหงส์ ข้าพเจ้าดีใจที่ได้อยู่ในวังแห่งนี้ บอกฉันทีว่าเพื่อนของคุณไม่ชอบอะไร.. คุณไปคนเดียวที่ไหน? พญาหงษ์จึงเล่าเรื่องต่างๆ ในหลวงอยากเห็นความเร็วของพญาหงษ์ เลยบอกพญาหงส์ให้พญาหงส์รับคำ “ถ้าเราแข่งกับดวงอาทิตย์ มันก็ไม่สามารถแสดงให้เห็นได้ เพราะพระอาทิตย์จะตกดิน เชิญท่านให้นำพลธนูทั้งสี่มาประชุม ฉันจะแสดงให้คุณเห็น” กษัตริย์สั่งให้นักธนูคนหนึ่งหันศีรษะไปในทิศทางที่ต่างกัน และยิงธนูทั้งสองทิศทางพร้อมกัน มีพญาหงส์อยู่บนเสาหิน บินหลังจากรวบรวมลูกศรที่ยิงทั้งสองทิศทางพร้อมกันโดยไม่ล้มลงกับพื้น พญาหงษ์ทิ้งลูกธนูลงที่เท้านักธนูและจับที่เสาหินเช่นเดิม พระราชาชมเขาว่า “สหาย.. มีความเร็วอื่นใดที่เร็วกว่าของท่านอีกไหม” พญาหงษ์กล่าวว่า “อายุขัยของสัตว์ร้ายตายเร็วกว่าความเร็วของฉันพันเท่า” ทันทีที่กษัตริย์ได้ยินดังนั้นก็กลัวความตายและเป็นลม พวกอามาตย์เอาน้ำไปสรงน้ำกษัตริย์ให้ฟื้นคืนสติ “เชิญท่านให้มีความสุขไม่ประมาทพระธรรม” พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงขอให้พญาหงส์อยู่กับพระองค์โดยตรัสว่า “ข้าพระองค์ไม่สามารถพรากจากพระองค์ได้ คุณคือความรักของฉัน ฉันขอเชิญคุณมาที่นี่กับฉัน” ความเร็วของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดเร็วกว่าสิ่งใดในโลก อย่าประมาทพวกเขา
ความเร็วของพญาหงส์
สิ่งนี้สอนว่า
ข้อมูลมากกว่านี้
นิทานชาดก : ความเร็วของพญาหงส์
ภาพประกอบโดย vecteezy.com
ความเร็วของพญาหงส์
สมัยหนึ่งพระพุทธเจ้าประทับอยู่ที่วัดเชตวัน เมืองสาวัตถีปรารถนาจะเทศน์ตัลหัมมานุขาสูตร กล่าวในนิทานมาสะทอกในอดีตว่า…
กาลครั้งหนึ่ง พระโพธิสัตว์เกิดเป็นหงส์ มีหงส์ 90,000 ตัว อาศัยอยู่ที่ภูเขาจิตตะกุด วันหนึ่งเชิญหงส์ไปกินข้าวสาลีในสระน้ำ เขาอิ่มแล้ว ตกเย็นบินกลับขึ้นเขาจิตตะกุดผ่านเมืองพาราณสี ในขณะนั้น กษัตริย์เมืองพาราณสีเห็นว่าหงส์กำลังโบยบินอยู่ต่อหน้าหงส์ จึงบอกอามาตว่า “หงส์นั้นคงเป็นราชาหงส์เหมือนพวกเรา” หงส์เกิดในความรัก เขาถือดอกไม้หอมและประโคมดนตรี
พญาหงษ์เห็นพระราชายืนมองดูพระองค์ หงส์จึงถามต่อว่า “พระราชาทรงบูชาเราเพื่ออะไร” เมื่อหงส์ตอบว่า “พระองค์ประสงค์จะเป็นเพื่อนกับพระองค์ พระองค์เจ้าข้า” ก็ผูกมิตรกับพระราชาแล้วบินจากไป วันหนึ่งเสด็จไปสวนหลวง งานเลี้ยงเชิญหงส์บินไปสระอโนดาต ใช้ปีกข้างเดียวตักน้ำ อีกด้านโรยแป้งที่องค์หลวงปู่บินกลับภูเขาจิตตะกุด ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา พระราชาก็ทรงนึกถึงชวนหงษ์คิดว่า “เพื่อนเราจะมาวันนี้”
ในเวลานั้น Chuan Hong มีพี่น้องสองคน พวกเขาปรึกษากันว่าจะบินต้านดวงอาทิตย์ ได้รับเชิญให้หยุดหงส์ไม่ฟัง เช้าวันหนึ่งพวกเขารวมตัวกันที่ยอดเขายุกันธร เมื่อชวนหงษ์ไม่เห็นน้องสองคนก็เดินตามขึ้นไปบนยอดเขายุกันธรด้วย เฉพาะเมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นเท่านั้น หงส์ทั้งสองจึงบินขึ้นปะทะกับดวงอาทิตย์ Chuan Hong ก็บินไปกับน้องชายสองคนด้วย
น้องคนสุดท้องบินเพียงไม่กี่เผ่าพันธุ์ และในตอนดึกเท่านั้นที่เขาไม่สามารถบินหนีไปได้ ชวนหงษ์จึงพาไปที่ภูเขาจิตตะกุด ยกให้หงส์ดูแล แล้วบินกลับไปตามหนองกลาง น้องกลางบินออกไปตอนเที่ยงและหมดแรงบินต่อไปไม่ได้ ชวนหงษ์ก็พาขึ้นเขาจิตตะกุดเช่นเคย ขณะนั้นดวงอาทิตย์อยู่กลางท้องฟ้า ชวนหงษ์คิดที่จะลองพละกำลังของตัวเอง ใช้เวลาบินเดียวไปจับยอดเขายุกันธรแล้วบินตรงไปยังดวงอาทิตย์ บินกับดวงอาทิตย์บ้าง ข้างหน้าบ้าง หลังดวงอาทิตย์ เมื่อเห็นว่าไม่มีประโยชน์ เขาก็บินไปพารา ณ สี ไปเฝ้าพระราชาจับที่สีหพันชล (หน้าต่าง)
พระราชาทรงทราบว่าสหายหงส์มาถึงแล้ว สั่งให้ตั้งกระทะทองคำให้พญาหงษ์ถือไว้ แล้วพูดว่า “พญาหงส์ ดีใจที่มาอยู่ในวังนี้ ช่วยบอกทีว่ามีอะไรไม่ชอบใจเพื่อนเอ๋ย.. ไปคนเดียวที่ไหนมา?
พญาหงษ์จึงเล่าเรื่องต่างๆ ในหลวงอยากเห็นความเร็วของพญาหงษ์ จึงบอกให้พญาหงษ์แสดงให้พญาหงษ์รับคำ “ถ้าเราวิ่งแข่งกับดวงอาทิตย์ มันก็ไม่สามารถแสดงให้เห็นได้ เพราะพระอาทิตย์จะตกดิน เชิญท่านให้นักธนูทั้งสี่มาประชุม ฉันจะแสดงให้คุณเห็น.”
พระราชาสั่งให้นักธนูคนหนึ่งหันศีรษะไปคนละทิศทาง และยิงธนูทั้งสองทิศทางพร้อมกัน มีพญาหงส์อยู่บนยอดเสาหิน บินหลังจากรวบรวมลูกศรที่ยิงทั้งสองทิศทางพร้อมกันโดยไม่ล้มลงกับพื้นแม้แต่ลูกเดียว พญาหงษ์ทิ้งลูกธนูลงที่เท้านักธนูและจับไว้บนเสาหินเช่นเดิม
พระราชาชมเขาว่า “สหาย.. มีความเร็วอื่นใดที่เร็วกว่าของท่านอีกไหม?” พญาหงษ์กล่าวว่า “อายุขัยของสัตว์ร้ายนั้นตายเร็วกว่าความเร็วของฉันพันเท่า”
ทันทีที่กษัตริย์ได้ยินดังนั้นก็กลัวความตายและเป็นลม พวกอามาตส์เอาน้ำไปอาบน้ำให้กษัตริย์ฟื้นคืนสติ
“อัญเชิญพระองค์ให้ทรงเจริญพระทัยไม่ประมาทพระธรรม”
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงขอร้องพญาหงส์ให้อยู่กับพระองค์โดยตรัสว่า “ข้าพระองค์ไม่สามารถพรากจากพระองค์ได้ คุณคือความรักของฉัน ฉันขอเชิญคุณมาอยู่ที่นี่กับฉัน”
พญาหงษ์ : “พระองค์ท่านทรงเสวยพระกระยาหารแล้วสั่งให้อบวันเดียวทำอย่างไร”
พระราชาตรัสว่า เมื่อคุณเข้าไปในวัง ฉันจะหยุดดื่มน้ำกลั่นได้”
พญาหงษ์ “จิตมนุษย์นั้นรู้ยาก อยู่ด้วยกันนานเกินไปคนรักก็กลายเป็นคนไร้รักได้ ข้าพเจ้าขอลาจากท่านเสียก่อนจะไม่มีใครรักในตัวข้าพเจ้า”
พระราชาตรัสว่า “ถ้าไม่ใช่ เราขอให้ท่านสัญญาอย่างหนึ่งว่า ให้มาเยี่ยมเราที่นี่บ่อยๆ”
พญาหงษ์: “ถ้าเราอยู่ด้วยกันแบบนี้เราจะไม่ตกอยู่ในอันตราย รับรองว่าคืนพรุ่งนี้เจอกันใหม่หลังจากพูดจบก็บินกลับภูเขาจิตตะกุด สหายทั้งสองมาพบกันจนสิ้นชีวิต
เรื่องนี้สอนว่า
ความเร็วของชีวิตของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดนั้นเร็วกว่าสิ่งใดในโลก อย่าประมาทพวกเขา
#นทานชาดก #ความเรวของพญาหงส
ภาพประกอบโดย vecteezy.com
ความเร็วของพญาหงส์
สมัยหนึ่งพระพุทธเจ้าประทับอยู่ที่วัดเชตวัน เมืองสาวัตถีปรารถนาจะเทศน์ตัลหัมมานุขาสูตร กล่าวในนิทานมาสะทอกในอดีตว่า…
กาลครั้งหนึ่ง พระโพธิสัตว์เกิดเป็นหงส์ มีหงส์ 90,000 ตัว อาศัยอยู่ที่ภูเขาจิตตะกุด วันหนึ่งเชิญหงส์ไปกินข้าวสาลีในสระน้ำ เขาอิ่มแล้ว ตกเย็นบินกลับขึ้นเขาจิตตะกุดผ่านเมืองพาราณสี ในขณะนั้น กษัตริย์เมืองพาราณสีเห็นว่าหงส์กำลังโบยบินอยู่ต่อหน้าหงส์ จึงบอกอามาตว่า “หงส์นั้นคงเป็นราชาหงส์เหมือนพวกเรา” หงส์เกิดในความรัก เขาถือดอกไม้หอมและประโคมดนตรี
พญาหงษ์เห็นพระราชายืนมองดูพระองค์ หงส์จึงถามต่อว่า “พระราชาทรงบูชาเราเพื่ออะไร” เมื่อหงส์ตอบว่า “พระองค์ประสงค์จะเป็นเพื่อนกับพระองค์ พระองค์เจ้าข้า” ก็ผูกมิตรกับพระราชาแล้วบินจากไป วันหนึ่งเสด็จไปสวนหลวง งานเลี้ยงเชิญหงส์บินไปสระอโนดาต ใช้ปีกข้างเดียวตักน้ำ อีกด้านโรยแป้งที่องค์หลวงปู่บินกลับภูเขาจิตตะกุด ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา พระราชาก็ทรงนึกถึงชวนหงษ์คิดว่า “เพื่อนเราจะมาวันนี้”
ในเวลานั้น Chuan Hong มีพี่น้องสองคน พวกเขาปรึกษากันว่าจะบินต้านดวงอาทิตย์ ได้รับเชิญให้หยุดหงส์ไม่ฟัง เช้าวันหนึ่งพวกเขารวมตัวกันที่ยอดเขายุกันธร เมื่อชวนหงษ์ไม่เห็นน้องสองคนก็เดินตามขึ้นไปบนยอดเขายุกันธรด้วย เฉพาะเมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นเท่านั้น หงส์ทั้งสองจึงบินขึ้นปะทะกับดวงอาทิตย์ Chuan Hong ก็บินไปกับน้องชายสองคนด้วย
น้องคนสุดท้องบินเพียงไม่กี่เผ่าพันธุ์ และในตอนดึกเท่านั้นที่เขาไม่สามารถบินหนีไปได้ ชวนหงษ์จึงพาไปที่ภูเขาจิตตะกุด ยกให้หงส์ดูแล แล้วบินกลับไปตามหนองกลาง น้องกลางบินออกไปตอนเที่ยงและหมดแรงบินต่อไปไม่ได้ ชวนหงษ์ก็พาขึ้นเขาจิตตะกุดเช่นเคย ขณะนั้นดวงอาทิตย์อยู่กลางท้องฟ้า ชวนหงษ์คิดที่จะลองพละกำลังของตัวเอง ใช้เวลาบินเดียวไปจับยอดเขายุกันธรแล้วบินตรงไปยังดวงอาทิตย์ บินกับดวงอาทิตย์บ้าง ข้างหน้าบ้าง หลังดวงอาทิตย์ เมื่อเห็นว่าไม่มีประโยชน์ เขาก็บินไปพารา ณ สี ไปเฝ้าพระราชาจับที่สีหพันชล (หน้าต่าง)
พระราชาทรงทราบว่าสหายหงส์มาถึงแล้ว สั่งให้ตั้งกระทะทองคำให้พญาหงษ์ถือไว้ แล้วพูดว่า “พญาหงส์ ดีใจที่มาอยู่ในวังนี้ ช่วยบอกทีว่ามีอะไรไม่ชอบใจเพื่อนเอ๋ย.. ไปคนเดียวที่ไหนมา?
พญาหงษ์จึงเล่าเรื่องต่างๆ ในหลวงอยากเห็นความเร็วของพญาหงษ์ จึงบอกให้พญาหงษ์แสดงให้พญาหงษ์รับคำ “ถ้าเราวิ่งแข่งกับดวงอาทิตย์ มันก็ไม่สามารถแสดงให้เห็นได้ เพราะพระอาทิตย์จะตกดิน เชิญท่านให้นักธนูทั้งสี่มาประชุม ฉันจะแสดงให้คุณเห็น.”
พระราชาสั่งให้นักธนูคนหนึ่งหันศีรษะไปคนละทิศทาง และยิงธนูทั้งสองทิศทางพร้อมกัน มีพญาหงส์อยู่บนยอดเสาหิน บินหลังจากรวบรวมลูกศรที่ยิงทั้งสองทิศทางพร้อมกันโดยไม่ล้มลงกับพื้นแม้แต่ลูกเดียว พญาหงษ์ทิ้งลูกธนูลงที่เท้านักธนูและจับไว้บนเสาหินเช่นเดิม
พระราชาชมเขาว่า “สหาย.. มีความเร็วอื่นใดที่เร็วกว่าของท่านอีกไหม?” พญาหงษ์กล่าวว่า “อายุขัยของสัตว์ร้ายนั้นตายเร็วกว่าความเร็วของฉันพันเท่า”
ทันทีที่กษัตริย์ได้ยินดังนั้นก็กลัวความตายและเป็นลม พวกอามาตส์เอาน้ำไปอาบน้ำให้กษัตริย์ฟื้นคืนสติ
“อัญเชิญพระองค์ให้ทรงเจริญพระทัยไม่ประมาทพระธรรม”
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงขอร้องพญาหงส์ให้อยู่กับพระองค์โดยตรัสว่า “ข้าพระองค์ไม่สามารถพรากจากพระองค์ได้ คุณคือความรักของฉัน ฉันขอเชิญคุณมาอยู่ที่นี่กับฉัน”
พญาหงษ์ : “พระองค์ท่านทรงเสวยพระกระยาหารแล้วสั่งให้อบวันเดียวทำอย่างไร”
พระราชาตรัสว่า เมื่อคุณเข้าไปในวัง ฉันจะหยุดดื่มน้ำกลั่นได้”
พญาหงษ์ “จิตมนุษย์นั้นรู้ยาก อยู่ด้วยกันนานเกินไปคนรักก็กลายเป็นคนไร้รักได้ ข้าพเจ้าขอลาจากท่านเสียก่อนจะไม่มีใครรักในตัวข้าพเจ้า”
พระราชาตรัสว่า “ถ้าไม่ใช่ เราขอให้ท่านสัญญาอย่างหนึ่งว่า ให้มาเยี่ยมเราที่นี่บ่อยๆ”
พญาหงษ์: “ถ้าเราอยู่ด้วยกันแบบนี้เราจะไม่ตกอยู่ในอันตราย รับรองว่าคืนพรุ่งนี้เจอกันใหม่หลังจากพูดจบก็บินกลับภูเขาจิตตะกุด สหายทั้งสองมาพบกันจนสิ้นชีวิต
เรื่องนี้สอนว่า
ความเร็วของชีวิตของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดนั้นเร็วกว่าสิ่งใดในโลก อย่าประมาทพวกเขา
#นทานชาดก #ความเรวของพญาหงส
#นทานชาดก #ความเรวของพญาหงส
Tổng hợp: Vik News
