นิทานชาดก : ประโยชน์ของการคบมิตร

นิทานชาดก : ประโยชน์ของการคบมิตร

ภาพประกอบโดย vecteezy.com
ประโยชน์ของมิตรภาพ
มีอยู่ครั้งหนึ่งที่พระพุทธเจ้าประทับอยู่ที่วัดเชตวันในเมืองสาวัตถี ทรงเลี้ยงอนาถบิณฑิกเพื่อนเศรษฐีว่า “เพื่อนธรรมดาไม่ใช่คนตัวเล็ก ผู้ที่รักษามิตรไว้ได้เป็นสิ่งประเสริฐ เพื่อนที่เท่าเทียมกัน ต่ำกว่า หรือสูงกว่ากัน ควรเป็นเพื่อนกัน เพราะเพื่อนเหล่านั้น มันสามารถช่วยแบ่งเบาภาระของเราได้” แล้วนำเรื่องราวในอดีตมาเล่า…
กาลครั้งหนึ่ง พระโพธิสัตว์ประสูติเป็นเทพในดงหญ้าในอุทยานหลวง เป็นมิตรกับเทพผู้ยิ่งใหญ่องค์หนึ่ง ชาวไม้มงคลของพระราชาก็อยู่ในสวนหลวงด้วย เสาของปราสาทสั่นสะท้าน จึงสั่งให้ช่างไม้หาแก่นไม้ มาเปลี่ยนหอคอยปราสาทกันเถอะ พวกช่างไม้ได้ค้นหาแก่นไม้ในอุทยานหลวง ได้ตกลงเอาไม้มงคลนั้นมาเป็นเสาปราสาทจึงได้กราบทูลพระราชา พระองค์จึงทรงอนุญาติให้ตัดทิ้งไป และกำหนดตัดพรุ่งนี้
เทวาราชรู้ว่าต้นไม้ที่มีชีวิตจะถูกโค่น ไม่เห็นจะไปไหน เลยกอดคอทารกร้องไห้ หมู่ทูตสวรรค์รู้เรื่องนี้แล้ว ไม่มีใครช่วยแก้ปัญหาได้ พระโพธิสัตว์รู้เรื่องนี้แล้ว จึงได้ปลอบใจเทวดาผู้นั้นว่า “พรุ่งนี้เราจะไม่ให้โค่นต้นไม้นั้นเสีย ให้เราดูแลเรา”
วันรุ่งขึ้นเมื่อช่างมาถึง พระองค์ก็ทรงแปลงกายเป็นกิ่งไม้แล้ววิ่งไปหน้าช่างไม้ มุดเข้าไปในโคนไม้มงคลให้โผล่ออกมาจากยอดไม้ ผงกศีรษะประหนึ่งว่าไม้เป็นโพรง
ช่างไม้เห็นว่า เขาตบต้นไม้ด้วยมือของเขาและตำหนิเขาว่า “ต้นไม้นี้กลวงไม่มีแก่น พวกเขาสูญเสียกรรมของพวกเขาไปแล้ว” พวกเขาหนีไป
เทวาราชเห็นว่าปราสาทของเขาไม่ถูกทำลาย สรรเสริญพระโพธิสัตว์ ท่ามกลางหมู่เทวดาด้วยคาถาว่า

“ผู้เท่าเทียมกัน ดีขึ้นหรือแย่ลง ควรสัมพันธ์กันเพราะเพื่อนเหล่านั้นเมื่อเกิดความเสื่อม ควรจะได้ประโยชน์มากมาย ดังเช่นเรา เทวดา สถิตอยู่บนต้นรุชากับเทวดาผู้อาศัยในหญ้า

เรื่องนี้สอนว่า
คนควรมีเพื่อนทุกวรรณะ เวลาลำบากจะมีตัวช่วย

#นทานชาดก #ประโยชนของการคบมตร

ภาพประกอบโดย vecteezy.com
ประโยชน์ของมิตรภาพ
มีอยู่ครั้งหนึ่งที่พระพุทธเจ้าประทับอยู่ที่วัดเชตวันในเมืองสาวัตถี ทรงเลี้ยงอนาถบิณฑิกเพื่อนเศรษฐีว่า “เพื่อนธรรมดาไม่ใช่คนตัวเล็ก ผู้ที่รักษามิตรไว้ได้เป็นสิ่งประเสริฐ เพื่อนที่เท่าเทียมกัน ต่ำกว่า หรือสูงกว่ากัน ควรเป็นเพื่อนกัน เพราะเพื่อนเหล่านั้น มันสามารถช่วยแบ่งเบาภาระของเราได้” แล้วนำเรื่องราวในอดีตมาเล่า…
กาลครั้งหนึ่ง พระโพธิสัตว์ประสูติเป็นเทพในดงหญ้าในอุทยานหลวง เป็นมิตรกับเทพผู้ยิ่งใหญ่องค์หนึ่ง ชาวไม้มงคลของพระราชาก็อยู่ในสวนหลวงด้วย เสาของปราสาทสั่นสะท้าน จึงสั่งให้ช่างไม้หาแก่นไม้ มาเปลี่ยนหอคอยปราสาทกันเถอะ พวกช่างไม้ได้ค้นหาแก่นไม้ในอุทยานหลวง ได้ตกลงเอาไม้มงคลนั้นมาเป็นเสาปราสาทจึงได้กราบทูลพระราชา พระองค์จึงทรงอนุญาติให้ตัดทิ้งไป และกำหนดตัดพรุ่งนี้
เทวาราชรู้ว่าต้นไม้ที่มีชีวิตจะถูกโค่น ไม่เห็นจะไปไหน เลยกอดคอทารกร้องไห้ หมู่ทูตสวรรค์รู้เรื่องนี้แล้ว ไม่มีใครช่วยแก้ปัญหาได้ พระโพธิสัตว์รู้เรื่องนี้แล้ว จึงได้ปลอบใจเทวดาผู้นั้นว่า “พรุ่งนี้เราจะไม่ให้โค่นต้นไม้นั้นเสีย ให้เราดูแลเรา”
วันรุ่งขึ้นเมื่อช่างมาถึง พระองค์ก็ทรงแปลงกายเป็นกิ่งไม้แล้ววิ่งไปหน้าช่างไม้ มุดเข้าไปในโคนไม้มงคลให้โผล่ออกมาจากยอดไม้ ผงกศีรษะประหนึ่งว่าไม้เป็นโพรง
ช่างไม้เห็นว่า เขาตบต้นไม้ด้วยมือของเขาและตำหนิเขาว่า “ต้นไม้นี้กลวงไม่มีแก่น พวกเขาสูญเสียกรรมของพวกเขาไปแล้ว” พวกเขาหนีไป
เทวาราชเห็นว่าปราสาทของเขาไม่ถูกทำลาย สรรเสริญพระโพธิสัตว์ ท่ามกลางหมู่เทวดาด้วยคาถาว่า

“ผู้เท่าเทียมกัน ดีขึ้นหรือแย่ลง ควรสัมพันธ์กันเพราะเพื่อนเหล่านั้นเมื่อเกิดความเสื่อม ควรจะได้ประโยชน์มากมาย ดังเช่นเรา เทวดา สถิตอยู่บนต้นรุชากับเทวดาผู้อาศัยในหญ้า

เรื่องนี้สอนว่า
คนควรมีเพื่อนทุกวรรณะ เวลาลำบากจะมีตัวช่วย

#นทานชาดก #ประโยชนของการคบมตร