ภาพประกอบโดย vecteezy.com สมัยหนึ่ง พระพุทธองค์ประทับอยู่ที่วัดเชตวัน เมืองสาวัตถี และสวมมงกุฏของภิกษุณีชื่อธุลานันทน์ คนที่กินกระเทียมไม่เป็นก็สร้างปัญหาให้ชาวบ้านเล่าในตำนาน วันหนึ่งเห็นความลำบากของพราหมณ์กับธิดาที่ต้องจ้างคนอื่นทำมาหากิน สงสารจึงบินไปยึดบ้านพราหมณ์และเล่าเรื่องให้พราหมณ์และธิดาฟัง และหลั่งขนให้แต่ละคนและบินหนีไป หงส์สีทองจะมาเป็นครั้งคราวและทุกครั้งที่พวกมันสะบัดขนออกทีละตัว ด้วยวิธีนี้ พราหมณ์และธิดาของนางจึงร่ำรวยและมีความสุข วันหนึ่งพราหมณีผู้โลภได้ปรึกษากับลูกๆ ของตนว่า “ถ้าหงส์มาครั้งนี้ เราจะเด็ดพวกมันให้หมด เพื่อจะได้มีทรัพย์สมบัติมากมาย” เด็กไม่เห็นด้วย แต่พราหมณีไม่สนใจ วันหนึ่งพญาหงษ์ทองก็มาอีก เธอคว้าและดึงผมของเธอออกทั้งหมด ขนเหล่านั้นกลายเป็นขนธรรมดาเท่านั้น เพราะพญาหงษ์ทองไม่ได้สมัครใจพราหมณ์ให้อาหารหงส์จนได้ขนใหม่ หงส์บินหนีไปไม่เหลียวหลัง พระพุทธเจ้าเมื่อนำเรื่องราวในอดีตมาสู่พระโสฏกได้ตรัสคาถาว่า บุคคลได้อะไร? ควรจะยินดีกับสิ่งนั้น เพราะความโลภมากเกินไป มันเป็นความชั่วร้ายที่แท้จริง หญิงพราหมณ์ได้รับหงส์ทองแล้วกลายเป็นทอง” โลภมาก แพ้บ่อย
ความโลภหมดไป
กาลครั้งหนึ่ง พระโพธิสัตว์เกิดในตระกูลพราหมณ์ มีภรรยาและบุตรสาว 3 คน ชื่อ นันทา นันทวดี และสุนันทา เมื่อธิดาทั้งสามได้สามี พราหมณ์สิ้นชีวิตและกลายเป็นหงส์ทองเพื่อรำลึกถึงชีวิตของพวกเขาสิ่งนี้สอนว่า
ข้อมูลมากกว่านี้
นิทานชาดก : โลภมากลาภหาย
ภาพประกอบโดย vecteezy.com
ความโลภหายไป
สมัยหนึ่ง พระพุทธองค์ประทับอยู่ที่วัดเชตวัน เมืองสาวัตถี และทรงสวมมงกุฏภิกษุณีชื่อธูลานันท ที่ไม่รู้เรื่องการกินกระเทียมสร้างความเดือดร้อนให้ชาวบ้านได้เล่าขานกันในตำนานไปแล้ว
กาลครั้งหนึ่ง พระโพธิสัตว์เกิดในตระกูลพราหมณ์ มีภรรยาและลูกสาว 3 คน ชื่อ นันทา นันทวดี และสุนันทา เมื่อลูกสาวทั้ง 3 ได้สามี พราหมณ์สิ้นชีวิตและเกิดเป็นหงส์ทองเพื่อรำลึกถึงชีวิตของตน
วันหนึ่งเห็นความลำบากของพราหมณ์กับลูกสาวที่ต้องจ้างคนอื่นทำมาหากิน สงสารจึงบินไปจับบ้านพราหมณ์และเล่าเรื่องให้พราหมณ์และธิดาฟัง และหลั่งขนให้พวกมันคนละตัวแล้วบินหนีไป หงส์ทองจะมาเป็นครั้งคราวและทุกครั้งที่พวกมันสะบัดขนออกทีละตัว ด้วยวิธีนี้ พราหมณีและธิดาของนางจึงร่ำรวยและมีความสุข
วันหนึ่งพราหมณีตะกละตะกลามจึงปรึกษากับลูกๆ ว่า “ถ้าหงส์มาคราวนี้จะเด็ดให้หมด เพื่อจะได้มีทรัพย์สมบัติมากมาย” เด็กไม่เห็นด้วย แต่นางพรหมณีไม่สนใจ วันหนึ่งพญาหงษ์ทองก็มาอีก เธอจับและดึงผมของเธอออกจนหมด ขนเหล่านั้นกลายเป็นขนธรรมดาเท่านั้น เพราะพญาหงษ์ทองไม่ได้สมัครใจ พราหมณ์เลี้ยงหงส์จนขนขึ้นใหม่ทั้งตัว หงส์บินหนีไปไม่หวนกลับ
พระพุทธเจ้าเมื่อนำเรื่องในอดีตมาสู่พระสถก ได้ตรัสคาถาว่า
บุคคลได้อะไร? ก็ควรยินดีกับสิ่งนั้น เพราะความโลภมากเกินไป มันเป็นความชั่วร้ายที่แท้จริง หญิงพราหมณีรับหงส์ทองแล้วเสื่อมเป็นทอง”
เรื่องนี้สอนว่า
โลภมาก แพ้บ่อย
#นทานชาดก #โลภมากลาภหาย
ภาพประกอบโดย vecteezy.com
ความโลภหายไป
สมัยหนึ่ง พระพุทธองค์ประทับอยู่ที่วัดเชตวัน เมืองสาวัตถี และทรงสวมมงกุฏภิกษุณีชื่อธูลานันท ที่ไม่รู้เรื่องการกินกระเทียมสร้างความเดือดร้อนให้ชาวบ้านได้เล่าขานกันในตำนานไปแล้ว
กาลครั้งหนึ่ง พระโพธิสัตว์เกิดในตระกูลพราหมณ์ มีภรรยาและลูกสาว 3 คน ชื่อ นันทา นันทวดี และสุนันทา เมื่อลูกสาวทั้ง 3 ได้สามี พราหมณ์สิ้นชีวิตและเกิดเป็นหงส์ทองเพื่อรำลึกถึงชีวิตของตน
วันหนึ่งเห็นความลำบากของพราหมณ์กับลูกสาวที่ต้องจ้างคนอื่นทำมาหากิน สงสารจึงบินไปจับบ้านพราหมณ์และเล่าเรื่องให้พราหมณ์และธิดาฟัง และหลั่งขนให้พวกมันคนละตัวแล้วบินหนีไป หงส์ทองจะมาเป็นครั้งคราวและทุกครั้งที่พวกมันสะบัดขนออกทีละตัว ด้วยวิธีนี้ พราหมณีและธิดาของนางจึงร่ำรวยและมีความสุข
วันหนึ่งพราหมณีตะกละตะกลามจึงปรึกษากับลูกๆ ว่า “ถ้าหงส์มาคราวนี้จะเด็ดให้หมด เพื่อจะได้มีทรัพย์สมบัติมากมาย” เด็กไม่เห็นด้วย แต่นางพรหมณีไม่สนใจ วันหนึ่งพญาหงษ์ทองก็มาอีก เธอจับและดึงผมของเธอออกจนหมด ขนเหล่านั้นกลายเป็นขนธรรมดาเท่านั้น เพราะพญาหงษ์ทองไม่ได้สมัครใจ พราหมณ์เลี้ยงหงส์จนขนขึ้นใหม่ทั้งตัว หงส์บินหนีไปไม่หวนกลับ
พระพุทธเจ้าเมื่อนำเรื่องในอดีตมาสู่พระสถก ได้ตรัสคาถาว่า
บุคคลได้อะไร? ก็ควรยินดีกับสิ่งนั้น เพราะความโลภมากเกินไป มันเป็นความชั่วร้ายที่แท้จริง หญิงพราหมณีรับหงส์ทองแล้วเสื่อมเป็นทอง”
เรื่องนี้สอนว่า
โลภมาก แพ้บ่อย
#นทานชาดก #โลภมากลาภหาย
#นทานชาดก #โลภมากลาภหาย
Tổng hợp: Vik News
